Μυστήριες λέξεις

         Ζεστές φωνές ακούγονται πίσω από το κεφάλι του. Άλλοτε ψιθυρίζουν, άλλοτε ουρλιάζουν. Ρέουν, περιλούζουν, κατακεραυνώνουν, μπερδεύουν. Οι λέξεις ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί. Κρύβονται επιμελώς μέσα στον ατμό, σαν τρομοκράτες του ασυνείδητου. Μπορεί να κουβαλούν

ωδές

τα μυστήρια του σύμπαντος

τους φόβους της καρδιάς

τίποτα

Δε μιλά αυτός, μιλά το χάος, παλλόμενο, ευτυχισμένο που βρίσκεται στην παλίρροιά του τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια

αντιδιαστολή

Εκείνος είναι η άμπωτη, όχι για πολύ, θα ξεχειλίσει, που θα πάει. Περιμένοντας εκείνο το ευλογημένο πρωινό που θα διακτινιστεί, τα σπλάχνα του θα πυρώσουν, τα μάτια του θα αποκτήσουν μια μαγική λάμψη, θα γίνει κομήτης.

Μα πρώτα, οι μεσσίες κηρύττουν τους επιθανάτιους ρόγχους τους σε ένα εκστασιασμένο κοινό που χειροκροτεί γιουχάροντας.

Αυτές οι λέξεις

θ’ αργήσουν να εμφανιστούν

θα περιμένουν καρτερικά

μέσα στον πονοκέφαλο

ώσπου

ε

κ

ρη

ξ

η

!;